از سه سال گذشته بدین سو، جامعه جهانی میلیاردها دالر به ادارات بشردوستانه سازمان ملل متحد کمک کرده است تا وضعیت بد بشری در افغانستان را کنترول کنند.
اما باوجود همه اینها بازهم، تعداد نیازمندان افغان در این کشور کاهش نیافته و این وضعیت روز به روز بدتر می شود.
دیده بان حقوق بشر در گزارش اخیر خود از وضعیت بشری افغان ها ابراز نگرانی کرده و گفته است که میلیون ها افغان هنوزهم به کمک های بشری در افغانستان نیاز جدی دارند.
در بخشی از این گزارش آمده است:« در سال ۲۰۲۴، وضعیت بشری در افغانستان بدتر شده و بحران اقتصادی در این کشور، ۲۳ میلیون افغان را مجبور به درخواست کمک های بشری کرده اند.»
از سوی دیگر، روزنامه دیلی میل تحقیقی از سوی پوهنتون تخنیکی لاورنس امریکا منتشر کرده است که در آن آمده است، ۹۰ درصد مردم افغانستان در کنار کمبود مواد غذایی همچنان با ناامنی های صحی و روانی نیز مواجه استند.
در عین حال باشنده گان شهر کابل می‌گویند، نبود کار، وضعیت اقتصادی آنان را با چالش مواجه کرده و نمی توانند نیازهای اولیه خانواده های خود را به صورت روزانه تامین کنند.
یکی از باشندگان شهر کابل می‌گوید:« حکومت باید غم مردم را بخورد. اگر موضوع ۱۰ یا ۲۰ نفر باشد، به هر شکلی می توان انجام داد، اما اینجا موضوع میلیون ه تن است. امروز مردم آب و غذا ندارند، بیکار و پریشان اند. زمانی می توان یک دولت را دولت گفت که غم مردم خود را بخورد.»
یکی دیگر از باشندگان شهر کابل می‌گوید:« در افغانستان بیکاری است، مردم گرسنه و نیازمند اند. ببین این جوان ها با کراچی ایستاده اند اما کاری نیست. مسوولین باید زمینه کار را برای مردم فراهم کنند. این جوانان سرمایه آینده افغانستان هستند، اما ببینید از همه کراچی وان ساخته شده است.»
یکی دیگر از باشندگان شهر کابل نیز همین نظر را دارد:« وضعیت اقتصادی مردم نگران کننده است. وضعیت اقتصادی روز به روز پایین می آید، کمک های بین المللی در حال کم شدن است. اگرچه زمستان همه جا مشکل است، اما مردم افغانستان بیش از دیگران نیازمند استند.»
به گفته کارشناسان اقتصادی، کمک های جامعه جهانی به افغانستان در کوتاه مدت موثر است، اما در بلندمدت موثر نیست.
آنها پیشنهاد می‌کنند که حکومت سرپرست به جای تکیه بر کمک های خارجی، پروژه های اساسی را برای فراهم کردن زمینه کار به مردم آغاز کند.
نورالله عزیز، کارشناس اقتصادی می‌گوید:« در این شکی نیست که کمک های بین المللی در زمان ها و موقعیت های مختلف اقتصاد افغانستان را از رکود نجات داده و در بسیاری موارد بر زندگی مردم تأثیر مثبت داشته است، اما اگر کمک های بین المللی را به گونهٔ مجموعی ارزیابی کنیم، دیده می‌شود که کمک های بین المللی به تنهایی برای توسعه و ثبات اقتصادی افغانستان کافی نیست. لازم است در کنار کمک های بین المللی راه های دیگری نیز جستجو شود.»
مقامات حکومت سرپرست بارها برای جلوگیری از بحران اقتصادی اطمینان داده و از مردم خواسته اند که در کشور بمانند و به کشور های خارجی به گونه غیرقانونی نروند.
اما با وجود این اطمینان، میلیون ها افغان به غذای کافی دسترسی ندارند و در این زمینه با مشکلات زیادی مواجه هستند.
