بدخشان، غور، دایکندی و بامیان ولایت های هستند که ساکنان آن در فصل زمستان به دلیل بارندگی شدید و مسدود شدن راه ها نمی‌توانند به راحتی به مواد غذایی، دوا و مواد سوخت دسترسی داشته باشند.
برنامه جهانی غذا (دبلیو.اف.پی) رساندن کمک های بشردوستانه اولیه به نیازمندان افغان در مناطق دوردست در زمستان سرد را بخش مهمی از فعالیت های خود دانسته و در گزارش اخیر خود گفته است، از شش میلیون افغان نیازمند، تنها می تواند نیاز ۱.۵ میلیون تن را تامین کند.
به اساس این گزارش، در مقایسه با سال گذشته، نیاز افغان ها به کمک های بشردوستانه بین المللی ۲۵ درصد کاهش یافته است، اما با فرا رسیدن فصل زمستان این میزان مجددا به ۳۰ درصد افزایش یافته است.
گزارش برنامه جهانی غذا می‌افزاید:« از نوامبر ۲۰۲۴ تا اپریل ۲۰۲۵ به ۷۱۸ میلیون دالر برای کمک های بشردوستانه به نیازمندان افغان نیاز است. در مجموع ۱۴.۸ میلیون از ۲۳.۷ میلیون نیازمند افغان، نیازمند کمک های اضطراری هستند که در مقایسه با سال گذشته ۲۵ درصد کاهش را نشان می دهد.»
کارشناسان می‌گویند، حکومت سرپرست باید با جامعه جهانی برای کاهش فقر هماهنگی کرده و یک میکانیزم منظم را برای کمک به نیازمندان افغان در مناطق دور دست در زمستان پیش رو ایجاد کند.
محمد شاکر یعقوبی، تحلیلگر امور می‌گوید:« لازم است حکومت افغانستان از منظر داخلی رویکرد مناسبی اتخاذ کند تا بتواند کمک های بشردوستانه بیشتری را به افغانستان جذب کند و از درد و مشکلات مردم فقیر افغانستان در فصل زمستان بکاهد. اگر این اتفاق نیفتد، فکر نمی‌کنم در زمستان ظرفیت تامین نیازهای خوراکی و غیر خوراکی مردم را داشته باشیم.»
عبدالنصیر رشتیا، تحلیلگر اقتصادی می‌گوید:« هم سازمان ملل متحد و هم حکومت افغانستان باید ذخایر استراتیژیک خود را داشته باشند. به دلیل مسدود بودن راه ها ممکن است مردم با مشکل مواجه شوند و این کمک ها حداقل می تواند جان انسان ها را نجات دهد. علاوه بر این، حکومت افغانستان مسوولیت ایجاد ذخایر استراتیژیک برای کمک به مردم در مواقع اضطراری را دارد. از سوی دیگر باید برای حل مشکلات سیاسی تلاش شود تا افغانستان بار دیگر میزبان کمک های انکشافی در کنار کمک های بشردوستانه باشد و با این کار، حکومت بتواند برنامه های استراتیژیک اقتصادی خود را عملی کرده و زمینه های کار و اشتغال را برای مردم فراهم کند.»
در گزارش برنامه جهانی غذا، دلایل نیاز جدی افغان ها به کمک های بشردوستانه، وضعیت ضعیف اقتصادی افغانستان، بیکاری، اخراج صدها هزار افغان از ایران و پاکستان و تعدادی دلایل دیگر یاد شده است.
