مقامات وزارت مهاجرین و عودت کنندگان روند ثبت نام و بایومیتریک بیجاشدگان داخلی را که قرار است از کابل به ولایت ها و مناطق خود بازگردانیده شوند، آغاز کرده.
مقامات می‌گویند، اینها خانواده های هستند که به دلیل جنگ های گذشته مجبور به ترک مناطق خود شده بودند.
به گفته آنها، در ابتدای این پروسه ۵ هزار خانواده را ثبت نام می کنند و سپس آنها را به مناطق شان می‌فرستند.
خلیل الرحمن حقانی سرپرست وزارت امور مهاجرین و عودت‌کنندگان می‌گوید:« ما می‌خواهیم برای آنها تسهیلات فراهم کرده و به ولایت‌های شان انتقال دهیم. حدود ۵ هزار خانواده با ما در تماس هستند و از کابل به ولایت های شان فرستاده خواهند شد. به آنها کرایه و سفریه هم داده می‌شود.»
حقانی از جهان انتقاد کرد که با پناهجویان افغان در کشورهای همسایه بدرفتاری جریان دارد، اما جهان در برابر آن ساکت است.
وی همچنین گفت، به شمول ایران و پاکستان برخی از کشورهای اروپایی در سه سال گذشته حدود ۳ میلیون پناهجو را به افغانستان فرستاده اند.
حقانی در این مورد می‌گوید:« مهاجران ما از تمام حقوق خود محروم هستند. این فقط یک تبلیغ سازمان ملل است که می‌گویند ما به آنها کمک می کنیم. اگر کمک می کنند پس چرا آنها را از کشورهای اروپایی اخراج می‌کنید؟ آنجا میلیون ها تن نیستند، بلکه هزاران تن هستند که خودشان از آنها دعوت کرده و تبلیغ به مهاجرت کرده اند، اما امروز با آنها نادرست رفتار می شود.»
از سوی دیگر، سردار شیرزاد رئیس رسیدگی به بیجاشدگان داخلی می‌گوید، در مجموع ۲.۵ میلیون خانواده به دلیل جنگ های گذشته از قریه ها و مناطق خود به شهرها بیجا شده اند.
آنها از نهادها و سازمان های کمک رسان بین المللی می خواهند که در انتقال این بیجا شدگان به مناطق شان و ارائیه تسهیلات کمک کنند.
شیرزاد در این مورد می‌گوید:« امید و درخواست ما از موسسات، سازمان ها و ادارات بین المللی این است که این بیجا شدگان داخلی که روند انتقال آنها از امروز آغاز شده است، در روند انتقال آنها همکاری کامل داشته باشند؛ این افراد به کمک و سرپناه نیاز دارند.»
از سوی دیگر، بیجا شدگان از بازگشت به مناطق خود خوشحال هستند، اما می گویند که به آنها وعده کمک داده شده بود، اما هنوز چیزی دریافت نکرده اند.
به گفته آنها، در صورت عدم کمک به آنها، با فرا رسیدن فصل زمستان زندگی آنها با سختی های شدیدی مواجه خواهد شد.
بختور، یک تن از زنان بیجا شده داخلی می‌گوید:« بسیار خوشحال هستم که به قربه خود می‌روم، اما می ترسم زندگی من در آنجا با مشکل مواجه شود. من فرزندان کوچکی دارم، سرپرست و سرپناهی ندارم؛ از حکومت می خواهم که به من کمک کند و برایم سرپناه بسازد.»
الله گل، یکی از اعضای خانواده بیجا شده می‌گوید:« مشکلات زیادی وجود دارد، زندگی ما در آنجا به کلی از بین رفته و هیچ چیزی نداریم. خانه های ما ویران است و ما فقط خود را به کابل آورده ایم. من اینجا آهن کهنه جمع می کنم و نیازهای خانواده را برطرف می کنم. زمستان در راه است و با ما کودکان است و با مشکل مواجه هستیم.»
به اساس اطلاعات، در سه سال گذشته یک میلیون بیجا شده داخلی به مناطق خود منتقل شده اند و این روند ادامه خواهد داشت.
بیجاشدگان تاکید دارند که خانه هایشان در ولایت ها و روستا ها به دلیل جنگ های گذشته ویران شده اند و از حکومت سرپرست می خواهند که وعده های کمک رسانی به آنها را عملی کند.
