زینب ۳۳ ساله باشنده ولایت فراه در جنگ های گذشته شوهرش را از دست داده است و اکنون باید از ۶ فرزندش نگهداری کند.
زینب می‌گوید، برای سیر کردن و نگهداری فرزندانش هیچ چیزی ندارد.
به گفته زینب، نه تنها چیزی برای خوراک و پوشاک کودکان خود ندارد، بلکه مکان مناسبی برای زندگی هم ندارند و به همین دلیل همیشه در رنج است.
زینب می‌افزاید، برای سیر کردن و نفقه فرزندانش مجبور است روی سرک ها از مردم خیرات بخواهد تا شب فرزندانش گرسنه نه خوابند.
او در این مورد می‌گوید:« برادر! این کودکان باید سرپرست و خانه داشته باشند تا در آن زندگی کنند. اینجا هم نمی گذارند، می گویند جای دیگری بروید. حتی اگر یک کلبه گلی برای زندگی این بچه ها باشد تا زندگی کنند، کافی است.»
بزرگترین فرزند این زن فقیر، پسر هشت ساله‌اش محمد است. بزرگترین آرزوی محمد داشتن سرپناه و آموزش در مکتب است.
به گفته محمد، دلش می خواهد مثل بچه های دیگر به مکتب برود، داکتر یا انجنیر شود، اما فقر او را نا امید کرده است.
محمد، پسر زینب می‌گوید:« می‌خواهم برای ما یک سرای بدهند تا شب را در آنجا بگذرانیم. مرا در مکتب شامل کنند تا داکتر یا انجنیر شوم.»
این تنها خانواده زینب نیستند که در ولایت فراه بی خانمانی، بی سرپرستی، فقر و تلخی زندگی را سپری می‌کنند، بلکه بسیاری از زنان و کودکان دیگر نیز هستند که چشم به راه کمک های حکومت سرپرست و نهاد های مدد رسان هستند.
حلیمه، یک خانم بی سرپرست دیگر می‌گوید:« به من می گویند خاله تو درست بدبخت نشده ای، تلفات نداده ای و کسی از شما نمرده است. روزی دو سه بار می آید، بخدا امروز پول قرض گرفته ام تا دختر را بفرستیم.»
ریاست شهدا و معلولین فراه علاوه بر حل مشکلات موجود می‌گویند، در شش ماه اول سال جاری بیش از ۲۱۰ میلیون افغانی برای حدود ۴ هزار کودک یتیم و بی سرپرست توزیع کرده اند.
برهان الدین حلیم، رئیس امور شهدا و معلولین فراه می‌گوید:« در مجموع ۳ هزار و ۸۷۷ تن هستند که در سال ۱۴۰۳ به ما مراجعه کردند و مدارک خود را طی مراحل کردند. برای شش ماه اول سال از ماه حمل تا سنبله ۲۱۰ میلیون و ۳۰۹ هزار افغانی به آنها پرداخت کرده ایم.»
بر اساس معلومات مسوولین ریاست شهدا و معلولین فراه، امسال ۵۶ میلیون افغانی برای ۲ هزار و ۱۱۶ معلول نیز در فراه توزیع شده است.
