خدیجه ۵۵ ساله باشنده ناحیه ۱۳ شهر قندهار است. او ۱۰ سال پیش در خانه خود یک مرکز تولید صنایع دستی زنانه راه اندازی کرده بود.
خدیجه می‌گوید، این مرکز را با صد ها هزار افغانی سرمایه شخصی خود ساخته است که در حال حاضر ۶۰ زن در آن به کار خامک دوزی، مهره دوزی، دوختن یخن های قندهاری، گلدوزی و خیاطی مصروف اند.
او می‌افزاید:« من اقلام دست ساخته خود را به بازار می‌بردم و می فروختم. اکنون سرمایه گذاری خود را به ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار افغانی رسانیده ام. موسسه ان.آر.سی در ساخت این خانه و خرید ماشین آلات به من کمک کرد. در اینجا ما خیاطی، بافندگی، خامک و سایر کار های پوشاک را انجام می دهیم. در حال حاضر ۶۰ زن در اینجا مشغول کار هستند که ۳۰ تن آنها از قریه و ۳۰ تن دیگر از شهر های دیگر هستند.»
برخی از زنان شاغل در این مرکز بیوه و برخی دیگر بسیار فقیر هستند.
کارگران این مرکز تولید صنایع دستی می‌گویند، با افتتاح این مرکز کار پیدا کردند و از این طریق خانواده هایشان از فقر نجات یافتند.
زنانی که در زمینه تولید صنایع دستی فعالیت می کنند، علاوه بر بازاریابی برای محصولات خود، خواستار حمایت نهادهای کمکی و راه اندازی مارکیت ویژه زنان هستند.
بی بی حوا، یکی از کارگران مرکز صنایع دستی می‌گوید:« من بیوه هستم و یتیم دارم. در گذشته در خانه های مردم کار می کردم، اکنون در این مرکز خیاطی می کنم. به ما معاش دهند یا جای مناسبی برای کار بدهند و کارخانه ای بسازند که در آن کار کنیم.»
محافظه، یکی دیگر از کارگران مرکز صنایع دستی می‌گوید:« کار برای ما خیلی خوب است. من نفقه خانواده ام را با انگشتانم تامین می کنم. شوهرم مریض است و نمی تواند کار کند.»
ماه بی بی، یکی از کارمندان مرکز صنایع دستی می‌گوید:« خواست ما این است که این گونه مکان ها افزایش یابد و موسسات به ما کار دهند. ما تقاضای مارکیت برای فروش محصولات خود را داریم.»
تولیدات این شرکت تولیدی اجناس دست دوزی زنان، علاوه بر قندهار به ولایات دیگر نیز ارسال می شود.
یخن های دست دوزی شده از سوی زنان قندهاری و لباس های افغانی در سطح کشور از شهرت زیاد برخوردار است، اما به دلیل مشکلات اقتصادی و بیکاری، مانند قبل بازار ندارند.
