حکومت سرپرست افغانستان در سفر سه ساله خود موفق شده است که با بسیاری از کشورهای منطقه تعامل غیررسمی داشته باشد، اما بیشتر این تعاملات بر روابط اقتصادی و ترانزیتی متمرکز است.
در برخی کشورها نمایندگی سیاسی افغانستان به کابل سپرده شده است و همچنین برخی دیگر از کشورها و سازمان های بین المللی در کابل سفارت و نمایندگی دارند.
با این حال، کارشناسان سیاسی می‌گویند، با همه این اوصاف، کشورهای بزرگ جهان تمایلی به برقراری روابط رسمی با حکومت فعلی افغانستان ندارند.
آنها دلیل آن را برخورد عقده ای جهان با افغانستان می‌خوانند و می‌گویند، پس از خروج امریکا و متحدانش از افغانستان، موضع متخاصم و عقده گیرانه را علیه کابل انتخاب کردند.
آنها می‌افزایند، برخی از سیاست های داخلی نیز بر ایجاد روابط رسمی افغانستان با جامعه جهانی تأثیر گذاشته است و باید در مورد آن تجدید نظر شود.
حکمت الله حکمت، کارشناس سیاسی می‌گوید:« سیاست های آگاهانه یا ناآگاهانه در پالیسی امارت اسلامی استفاده می شود که مانع تعامل افغانستان با جامعه جهانی می شود.»
همچنین برخی دیگر می‌گویند، غرب با اعمال فشار بر حکومت سرپرست سعی دارد از منافع خود که در زمان حضور نظامی در افغانستان داشته اند، محافظت کند.
آنها می‌گویند، حکومت سرپرست باید راه حل های مناسبی برای مشکلات موجود بیابد تا بهانه جهان در زمینه به رسمیت شناسی خاتمه یابد.
سید اکبر آغا، کارشناس سیاسی می‌گوید:« خوب این خواهد بود که افغان ها مشکلاتی را که منحیث بهانه در دست جهان است، خود حل کنند تا از این بهانه ها خلاص شویم و دستشان را کوتاه کنیم.»
کارشناسان بر این باورند که قربانی اصلی تحریم های جهان علیه افغانستان، مردم عام هستند، در حالی که مردم نباید قربانی تصمیم های مقامات و سیاست های جهان شوند.
