چندین دهه است که بسیاری از سرمایه گذاران افغان در ایران و پاکستان سرمایه گذاری کرده اند و به دلیل وضعیت بد سیاسی و امنیتی کشور، تمایلی برای سرمایه گذاری در افغانستان ندارند.
اما اخیرا تعدادی از افغان ها و سرمایه گذاران پاکستانی سرمایه های خود را از پاکستان به افغانستان منتقل می‌کنند.
این سرمایه گذاران از حکومت سرپرست میخواهندکه یک میکانیزم منظم را برای سرمایه گذاری در افغانستان ایجاد کند. به گفته آنها، حکومت باید اولویت های خود را مشخص کرده و یک استراتیژی سیستماتیک برای ایجاد فرصت های شغلی در افغانستان و جذب سرمایه گذاری اتخاذ کند.
ذبیح الله افغان، سرمایه گذار افغانستان می‌گوید:« وجود قوانین برای سرمایه گذاری و جذب سرمایه گذاران در افغانستان ضروری است. موضوع مالیات باید مشخص شود و حکومت در مورد نحوه ایجاد سیستم برای این مسائل کار کند.»
مسوولین وزارت صنعت و تجارت از حمایت سرمایه گذاران و تاجران اطمینان می‌دهند و می‌گویند، برای سرمایه گذاران افغان که مصمم به سرمایه گذاری در کشور هستند، تسهیلات و معافیت ها را در نظر گرفته اند.
به گفته آنان، امارت اسلامی معافیت های مالیاتی و تعدادی تسهیلات دیگر را برای تشویق سرمایه گذاران افغان مقیم خارج در نظر گرفته است.
عبدالسلام آخندزاده، سخنگوی وزارت تجارت می‌گوید:« به منظور تشویق سرمایه گذاران و تاجران به سرمایه گذاری در افغانستان، کمیته ای روی ساختن پارک های صنعتی و توزیع زمین به سرمایه گذاران عودت کننده کار می کند. برای تشویق آنها معافیت ها و مشوق های مالیاتی نیز در نظر گرفته شده است.»
در عین حال، تحلیلگران اقتصادی دلیل بازگشت سرمایه گذاران افغان از پاکستان را فشارهای مختلف حکومت پاکستان بر آنها می‌دانند و می‌افزایند، در حال حاضر افغانستان برای سرمایه گذاری گزینه بهتری نسبت به پاکستان است.
سیلاب سمندر، تحلیلگر اقتصادی می‌گوید:«اینکه تعدادی از سرمایه گذاران افغان می‌خواهند سرمایه گذاری های خود را از پاکستان به افغانستان انتقال دهند، به نظر من دلیل این امر فشار زیاد حکومت پاکستان بر آنها است. زیرا حکومت پاکستان با نقض قوانین بین المللی مهاجرت و اعلامیه های حقوق بشر، نه تنها برای افغان های عام، بلکه برای تاجران و سرمایه گذاران ساکن در آنجا نیز موانع سیاسی و اجتماعی ایجاد کرده است.»
خبر بازگشت سرمایه گذاران افغان از پاکستان در حالی منتشر می شود که پاکستان اغلب به بهانه های مختلف و با ایجاد جنگ در خط فرضی دیورند، مسیر ترانزیتی تورخم و سپین بولدک را می بندد. تاجران می‌گویند، هر بار که این مسیرها بسته می شود، تجار و صنعتکاران هر دو کشور خسارات مالی سنگینی متحمل می شوند.
