فروش اجناس کمیاب یا عتیقه یکی از قدیمی ترین کسب و کار های کشور محسوب می شود. این اجناس در زمان خود از کیفیت بسیار خوب و نام و نشان بلندی برخوردار بودند، اما اکنون در هرات چند دوکان انگشت شمار مصروف این کار و کسب استند.
فروشندگان اجناس انتیک و عتیقه جات میگویند، این آثار در حال حاضر از مرکز توجه دور شده و با این کار بازار های آنان کمرنگ شده است.
محمدرضا، یک تن از انتیک فروشان میگوید:« این کار و هنر ماست و باید به نحوی آن را به پیش ببریم. بسیاری از همسایه های ما به دلیل بازار بد کار خود را رها کرده و به مشاغل دیگر روی آوردند. اگر اوضاع اینگونه پیش برود، شاید این چند دوکان باقی مانده نیز کارشان را عوض کنند.»
بازار فروش این اقلام انتیک و عتیقه در بازارهای هرات روز به روز کمتر می شود.
فروشندگان نبود بازار مشخص برای فروش و عدم ورود گردشگران خارجی را دلیل رکود کسب و کار خود می دانند.
محمد عمر که ۳۰ سال رئیس صنف انتیک فروشان است میگوید، به دلیل عدم حمایت از هنرمندان چندین بار تصمیم به ترک شغل خود گرفته است.
عمر میافزاید:« شش سال است که این صنف را تحت کنترول دارم، فعلا در حال سقوط است. صاحبان این مشاغل کرایه دوکان را نیز از جیب خود پرداخت میکنند.»
مسوولین ولایتی میگویند، از این مشکلات آگاهی دارند و تلاش ها را برای حل آن آغاز کرده اند.
حمیدالله غیاثی، آمر کلتور و هنر ریاست اطلاعات و کلتور ولایت هرات میگوید، برای انتیک فروشان و عتیقه جات جای خاصی در نظر گرفته شده و تسهیلات برای خریداران داخلی و خارجی در نظر گرفته شده است.
غیاثی میافزاید:« صنعت گردشگری رشد زیادی کرده و این امید وجود دارد که این صنعت در آینده رشد بیشتری داشته باشد. قرار است بازار خوبی برای انتیک فروشان ساخته شود.»
دوستداران و فروشندگان عتیقه جات و اشیای قدیمی میگویند، به دلیل نبود نمایشگاه برای معرفی این آثار و همچنین کاهش علاقه مردم، این هنر اکنون نفس های آخر خود را می کشد و در صورت عدم رسیدگی، چند فروشنده باقی مانده نیز رو به کسب کار دیگری خواهند کرد.
