محمد سدیس ۱۵ ماه پیش به سرخکان زیر جلد مبتلا شد، اما تشخیص نکردن به موقع کلینیک ها و شفاخانه های داخلی باعث شد این کودک فلج شود.
خانواده سدیس می‌گویند، اکنون نمی توانند برای درمان فرزندشان هیچ کاری انجام دهند.
به گفته آنها، برای تداوی او به شفاخانه های زیادی رفته اند اما داکتران گفته اند که تداوی او در افغانستان و پاکستان ناممکن است.
نجیب الله تراب، پدر این کودک می‌گوید:« محمد سدیس ۱۵ ماه پیش به این بیماری مبتلا شده بود. ما او را به برخی از کلینیک ها و شفاخانه ها بردیم، اما در هیچ جا بیماری او تشخیص داده نشد. با اینکه به او دوا دادیم اما مشکل اش روز به روز بیشتر می شد. سپس او را به پاکستان بردم و در آنجا به من گفتندکه سدیس مبتلا به سرخکان زیر پوست شده است و دلیلش این است که در کودکی واکیسن سرخکان نشده است.»
نجیب الله تراب، پدر سدیس می‌گوید، او در شفاخانه های معتبر معاینات عقلی و عصبی او را انجام داده، اما داروهای داده شده بی اثر بود.
به گفته تراب، پسرش را برای معالجه به شفاخانه های زیادی در افغانستان و پاکستان برده است، اما داکتران درمان او را در اینجا غیرممکن خوانده و گفتند که تنها در شهر پونا هندوستان قابل درمان است.
تراب همچنین می‌گوید، با وجود که تمام اسناد را با خود دارد اما سفارت هند در کابل به او ویزه نمی‌دهد.
تراب می‌افزاید:« در هند با داکتران صحبت کردم و به من گفتند که در حال حاضر تداوی ۱۳۰۰ بیمار مشابه در شفاخانه های مربوطه جریان دارد. از حکومت می‌خواهم که در اخذ ویزه هند به من کمک کند. شاید تنها پسر من نباشد و بسیاری از مردم برای درمان به ویزه هند و کشورهای دیگر نیاز داشته باشند؛ امارت اسلامی باید در این زمینه همکاری کند.»
بر اساس اطلاعات صحی، سرخکان زیر جلد که به مرور زمان به (ایس.ایس.پی.ای) تبدیل می‌شود، از هر ۱۰۰ هزار بیمار، یک نفر را فلج می‌کند و این بیماری ماه ها یا حتی سال ها دوام می‌کند.
نجیب الله تراب، پدر سدیس می‌گوید، پسرش شاگرد صنف اول بود، اما چون به موقع معالجه نشد، فلج شده و از آموزش محروم شد.
او می‌افزاید، می‌تواند به تنهایی امکانات مالی را فراهم کند، اما اگر حکومت سرپرست برای گرفتن ویزای هند به او کمک کند و پسرش درمان شود، نه تنها از معلولیت دایمی نجات پیدا می کند، بلکه آینده اش روشن خواهد بود.
