کابل در دو سال گذشته با تحریم های شدید سیاسی و اقتصادی بین المللی مواجه بوده و نام برخی از مقامات امارت اسلامی همچنان در لیست سیاه قرار دارد.
شماری از کارشناسان سیاسی میگویند دو سال اخیر نشان داده است که فشار و تحریم نتیجه نمیدهد و دنیا باید راه تعامل و میانهروی را انتخاب کند.
آنها میگویند که تحریم ها و فشارهای اعمال شده بر افغانستان تنها بر زندگی مردم عام افغانستان تأثیر بدی داشته و آنها را با بحران شدید اقتصادی مواجه کرده است.
نجیب الرحمن شمال، تحلیلگر سیاسی میگوید:« وضع تحریم های سیاسی، فشارهای اقتصادی و سیاسی جامعه جهانی بر حکومت سرپرست کنونی افغانستان تأثیری بر زندگی آنها ندارد؛ اما متأسفانه تاثیری بدی بالای زندگی مردم عام می گذارد و روز به روز بیکاری، فقر و مهاجرت اجباری افزایش مییابد و باعث بروز مریضی های مختلف و پراکندگی مردم میشود.»
برای حل این مشکلات، تعامل با احزاب سیاسی و جوامع مدنی در داخل کشور نیز مهم خوانده میشود که به باور کارشناسان سیاسی این کار میتواند بی اعتمادی موجود کنونی را از بین ببرد.
آنها میگویند که اگر روابط رسمی میان افغانستان و جهان برقرار شود، حکومت افغانستان از این طریق میتواند تمام مشکلات و نگرانی های را که برای آینده کشور دارد برطرف کند.فیض محمد زلاند استاد پوهنتون میگوید:« «موضوع به رسمیت نشناختن امارت اسلامی افغانستان و مسائل اختلاف که احزاب، سیاستمداران و رهبران پیشین هنوزهم خود را در بنیان حکومت نمیبینند، بی اعتمادی زیادی ایجاد میکند. مهمترین چیز برای از بین بردن تمام این بی اعتمادی تعامل است، ما افغان ها ابتدا باید میان خود به تعامل سیاسی، معاملات و مذاکرات برسیم و برای تعامل جهان و ا.ا نیز باید گام های مثبتی برداشته شود، زیرا با تعامل، بی اعتمادی از بین میرود، و فضایی اعتماد ایجاد میشود، درک متقابل ایجاد میشود و از این طریق میتوان بسیاری از گرهها را باز کرد، بسیاری از مسائل را که عامل جنگ است، را حل کرد.»
بیش از هر زمان دیگری اکنون بر وحدت افغان ها بیشتر تاکید میشود چه آنهای که در خارج از کشور هستند و یا در داخل کشور.
توریالی زازی، کارشناس سیاسی، خواستار آن است که امارت اسلامی باید وحدت ملی را در میان همه افغان ها تقویت کند و آنها را به این باور برساند که دولت از آنها و آنها از دولت هستند.
به گفته زازی، با این کار افغانستان بار دیگر روی پا های خود خواهد ایستاد و تمام توطئه های خارجی خنثی خواهد شد.
وی میافزاید:« این مسوولیت ملی و تاریخی امارت اسلامی است که مشروعیت مردم را به دست آورند، روی پای خود بایستند، بر خود تکیه کنند و وحدت ملی را در کشور تامین کنند.»
ناظران بر این باورند که ادامه کار حکومت سرپرست، نبود مشروعیت بین المللی و داخلی، منطقه و جهان را بی اعتماد کرده است و برای بازپس گیری این اعتماد، کابل باید برخی از سیاست های خود را تغییر دهد.