برنامه جهانی غذا (دبلیو.اف.پی) میگوید که در شش ماه گذشته به ۱۶ میلیون افغان که نیمی از آنها زن و دختر هستند کمک های بشری ضروری ارائه کرده است.
این برنامه افزوده:« در نیمه اول سال جاری برنامه جهانی غذا به بیش از ۱۶ میلیون نیازمند در افغانستان کمک های غذایی کرده که نیمی از این جمعیت را زنان و دختران تشکیل میدهند.»
این برنامه در حالی مدعی است که به تعداد افغان های ذکر شده کمک کرده که در دو سال گذشته هزاران خانواده نیازمند افغان هیچ گونه کمکی دریافت نکرده اند.
اعضای این خانواده ها میگویند که نمیتوانند برای خانواده شان غذا پیدا کنند.
یک تن از باشندگان شهر کابل میگوید:« هیچ کمکی به من نه رسیده است. وقتی میروم میگویند این برای فقرا است. خانه ام کرایی است، چهار هزار افغانی کرایه میدهم، نه آب دارم نه برق. در شهر کهنه زندگی میکنم، جای که هیچ قابل گفتن نیست. همه اینها از روی مجبوریت است. مسوولیت خانوادهٔ هفت نفره را نیز بر دوش دارم.»
در عین حال برخی دیگر از خانواده ها از ناهماهنگی در توزیع کمک های بشری شکایت دارند و میگویند این کمک ها به کسانی توزیع میشود که وضعیت اقتصادی خوب دارند و حقدار نیستند.
یک تن از باشندگان شهر کابل میگوید:« دو سال است که بدون یک بوجی ذغال دیگر چیزی دریافت نکرده ام. کمک ها برای وکلا میآید آنها نیز کمک ها تنها برای اقوامشان میدهند و بس.»
یکی دیگر از باشندگان شهر کابل میگوید:« ما کمکی دریافت نکرده ایم. اگر کمک هم شده آنرا افراد قدرتمند میگیرند، نه ما. درخواست من این است که این کمک ها به فقرا داده شود.»
خواست افغانهای نیازمند این است که سازمانهای بینالمللی ارائهکننده کمکهای بشری باید روند ارسال کمکها را شفاف کرده و دسترسی نیازمندان واقعی را به کمک ها آسان کنند.
انتقاد اصلی از سازمان های بین المللی بشری این است که این سازمان ها به جای کمک رسانی به افغان های نیازمند، بودجه را صرف مصارف عادی خود میکنند.
