شیرمحمد عباس ستانکزی، معین سیاسی وزارت امور خارجه، در سمیناری که از سوی علوم اکادمی در روز چهارشنبه (اول سنبله ۱۴۰۲) تشکیل شده بود بار دیگر سیاست حکومت را در مورد کار زنان و آموزش دختران مورد انتقاد قرار داد.
ستانکزی می‌گوید که نیاز جدی به آموزش دختران و کار زنان وجود دارد و به گفتهٔ وی به جای اعمال محدودیت های شدید برای این قشر جامعه، باید تسهیلات برای شان ایجاد شود.
وی می‌افزاید:« در هر کجا که زندگی کنید، زنان نیز همراه شما هستند، بر آنها سخت نگیرید و مطابق توانایی تان زمینه را برای آنها مساعد کنید.»
ستانکزی می‌گوید که زنان حق دارند در همه زمینه ها مشارکت فعال داشته باشند و لازم است این فرصت را در مکاتب، پوهنتون ها و دیگر مراکز علمی برای آنان فراهم شود.
وی آموزش را بر دختران فرض کفایی و فراهم كردن زمینه و امكانات را برای آنان بالای مسوولین واجب خواند.
وی افزود:« شریعت به زنان اجازه آموزش داده است. چگونه درس بخوانند؟ در کجا درس بخوانند؟ در این زن و مرد یکی هستند، چی درس را در مدرسه بخوانیم، چی در خانه و یا در مکاتب و پوهنتون ها. در حدیث آمده است که طلب علم بر همه مسلمانان اعم از زن و مرد فرض است. گشایش مکاتب دخترانه، خواندن و نوشتن همهٔ اینها مشروع است.»
برخی دیگر از مقامات حکومت نیز همین نظر را دارند و معتقدند که زنان باید در طبابت، قضا، تجارت و همه عرصه های جامعه نقش پررنگی داشته باشند.
به گفته آنان ظرفیت سازی زنان برای حضور در این رشته ها در مکاتب و پوهنتون ها امکان پذیر است.
عبدالباقی حقانی، رئیس اداره ملی امتحانات می‌گوید:« در کتاب های فقهی ما زنان می‌توانند داکتر باشند، فرقی نمی‌کند. هر عملی که انجام دهد دانش او را بیاموزد؛ پس این علم را در کجا بیاموزند در مسجد یا پوهنتون؟ در پوهنتون، چون این علم معاصر است. در کتاب های دینی من و شما زن ها تجارت کرده می‌توانند، این را در کجا بیاموزند؟ کسب این علوم در پوهنتون ها می‌شود. زن بدون حدود و قصاص می‌توانند قاضی شود. پس علم قضا را درکجا بیاموزند؟»
معین سیاسی وزارت امور خارجه، جدا از تاکید بر آموزش دختران و کار زنان، نبود قانون اساسی را مشکل بزرگ خواند و خواستار برداشت گام های سریع در این زمینه شد.
ستانکزی همچنین گفت که کاهش شکاف میان حکومت و مردم نیز برای ثبات حکومت مهم است.
سمینار یک روزه تحت عنوان خیرالقران از سوی علوم اکادمی با عنوان مشارکت زنان کنفرانس یک روزه بود که در آن مقالات نویسندگان و شرکت کنندگان به خوانش گرفته شد. نظرات این بود که زنان حق حضور گسترده در بخش‌های مختلف جامعه را دارند و لازم است به آنها زمینه فراهم شود.
