روزانه ده ها مریض به مرکز تشخیص امراض ساری و توبرکلوز در شهر خوست مراجعه می‌کنند.
مقام های محلی می‌گویند، علاوه بر مرکز این ولایت، چندین مرکز در ولسوالی ها نیز وجود دارد که افراد مبتلا به توبرکلوز در آن ها تشخیص و تداوی می‌شوند.
شیرا گل زدران، معاون ریاست صحت عامه خوست می‌گوید:« ما پروژه ام.دی.آر، ماشین آلات و تکنالوژی را در شفاخانه ملکی خوست نصب کرده ایم. کسانی که برای معالجه به ولایات دیگر می‌رفتند، اکنون در اینجا معالجه می شوند. همچنین در ۶ یا ۷ ساحه دیگر ولایت خوست نیز تکنالوژی پیشرفته نصب کرده ایم.»
در عین حال داکتران امراض ساری در خوست می‌گویند که در سه ماه اخیر سال جاری، ۶۶۱ تن در سطح تمام ولایت خوست که مبتلا به توبرکلوز بوده اند را تشخیص کرده که با آن تعداد مبتلایان به این مریضی در سال جاری به ۲ هزار و ۴۵ هزار تن رسیده است.
به گفته داکتران، مرض توبرکلوز یک مریضی ساری و کشنده است و لازم است خانواده ها برای پیشگیری از آن از احتیاط کامل کار گیرند.
داکتر محمد کریم، مسوول امراض های ساری ریاست صحت عامه خوست می‌گوید:« در ربع اول سال در مجموع ۶۰۲ مریض، در ربع دوم ۷۱۲ مریض و در ربع سوم ۶۶۱ مریض مثبت داشته ایم. به اساس تخمین، میزان مرگ و میر در تمام سال به حدود ۱۳ تن رسیده است.»
داکتر محمد ولی نوری می‌گوید:« باید به فرد مبتلا به توبرکلوز اتاق مخصوص بدهیم، ظروف غذایش را جدا کنیم. کلکین های اتاق را باید سه تا چهار ساعت در روز باز بگذاریم تا شمال بخورد و نور خورشید به اتاق بتابد.»
به اساس معلومات داکتران، توبرکلوز یک مرض باکتریایی ساری است که بیشتر ریه های انسان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما سایر اندام ها مانند کلیه ها، مغز و استخوان ها نیز می توانند تحت تاثیر قرار بگیرند.
این مریضی می‌تواند بیشتر در مکان های سر بسته با سرفه کردن، صحبت کردن، روابط طولانی مدت و زندگی نامناسب اجتماعی یا مشترک به دیگران منتقل شود.
ایوب خان، یکی از مبتلایان به این مریضی می‌گوید:« روزانه تا ۱۵۰ نفر مبتلا به توبرکلوز به این شفاخانه مراجعه می‌کنند که بیشتر آنها مریضی های قفس سینه دارند.»
عمر خان، بیمار مبتلا به توبرکلوز می‌گوید:« این مریضی طوری است که سینه را می‌گیرد و نفس کشیده نمی‌توانی. سینه من همین اکنون نیز بند است و نمی توانم درست صحبت کنم.»
به اساس ارقام وزارت صحت عامه، توبرکلوز سالانه در تمام کشور جان حدود ۱۰ هزار تن را می گیرد و اکنون نگرانی های جدید در مورد پیشگیری توبرکلوز این است که به دلیل کاهش کمک های بین المللی، سکتور صحی آسیب دیده افغانستان، آسیب پذیتر نیز شده است.
