پس از به قدرت رسیدن مجدد امارت اسلامی در افغانستان، به دلیل کاهش کمک های بین المللی، محدودیت های سیستم بانکی و بحران اقتصادی، بسیاری از افراد شاغل و جوانان با بیکاری مواجه هستند.
باشندگان شهر کابل میگویند که سطح بیکاری در افغانستان روز به روز بیشتر میشود و جوانان مجبور میشوند از راه های قاچاقی به کشورهای خارجی بروند.
آنها از حکومت سرپرست میخواهند که در تعدادی از پروژه های بزرگ و کوچک فرصت های شغلی را برای افراد بیکار فراهم کند.
یک تن از باشندگان شهر کابل میگوید:« وضعیت زندگی ما خیلی بد است. صبح به اینجا میآییم، شب دوباره بر میگردیم، گاهی ۱۰۰ افغانی، گاهی ۱۵۰ افغانی، اما گاهی حتی پول مصرف را هم پیدا نمیکنی. کسب و کار همگی خراب است.»
یکی دیگر از باشندگان شهر کابل میگوید:« صبح از خانه بیرون میشوم و شب دوباره بر میگردم. بعضی وقت ها کار است بعضی وقت ها نیست. مشکلات بسیار زیاد است، همین زرنج را در زمان حاکمیت اشرف غنی هم استفاده میکردم و روز ۸۰۰ یا ۹۰۰ از آن درآمد داشتم.»
در عین حال تحلیلگران اقتصادی میگویند با برگزاری این کنفرانس ملی کار، سطح بیکاری کاهش یافته و برای برخی افراد فرصت کاری فراهم میشود.
آنها میگویند، پس از برگزاری این کنفرانس، حکومت سرپرست باید علل بیکاری را جستجو کرده و راه حلی به آن بیابد.
از سوی دیگر، مسوولین وزارت کار و امور اجتماعی میگویند که در دو سال گذشته برای بیش از یک میلیون تن در سکتور دولتی و خصوصی فرصت های شغلی فراهم کرده اند و تلاش می کنند تا در آینده نرخ بیکاری را کاهش دهند.
عبدالمنان عمری سرپرست وزارت کار و امور اجتماعی میگوید:« بر اساس اطلاعات ما، بیش از یک میلیون کارمند در ادارات امارت اسلامی مسوولیت ارائه خدمات را به عهده دارند، در کنار آن در سکتور خصوصی، موسسات ملی و بین المللی نیز زمینه کار برای هموطنان فراهم شده است.»
این در حالیست که سازمان ملل میگوید بیش از ۲۹ میلیون تن در افغانستان به کمک نیاز دارند و به دلیل کمبود بودجه نمیتوانند به همه آنها کمک کنند.
در کنار کمبود فرصت های شغلی، آفات طبیعی مانند سیلاب و خشکسالی نیز بسیاری از مردم را مجبور به کمک های دیگران کرده است.
