انجنیر امین جان محمود کار ساخت یک پل ۲۴ متری را با هزینه شخصی خود در ولسوالی یحیی خیل ولایت پکتیکا آغاز کرده است.
محمود می‌گوید که به دلیل نبود پل، مردم محل با مشکلات زیادی مواجه بودند و در زمان وقوع سیلاب، فرزندانشان در مکاتب غیر حاضر می‌شدند و مریضان شان به موقع به شفاخانه نمی رسیدند.
وی می‌افزاید:« من خودم مشکل سیل را دیدم، این مکان را از کودکی به یاد دارم که هفته ها بسته می‌بود. لذا گفتم این کار باید انجام شود، هرچند این وظیفهٔ دولت است، اما متاسفانه دولت توان این کار را ندارد. توان اقتصادی آن بر هر حال اما من توان تخنیکی آنرا داشتم، پس آنرا ضروری دانستم که این کار را باید انجام دهم.»
محمود می‌گوید هزینه مجموعی این پل که ۲۴ متر طول دارد، ۸۰ هزار دالر می‌‌شود که بیشتر آنرا از جیب خود و مابقی آنرا دوستان ما در خارج از کشور جمع آوری کرده اند.
به باور وی برخی از نیازهای اساسی در توسعه کشور باید با تلاش خود و بدون توقع دولت برطرف شود.
وی می‌افزاید:« تاکنون ۴۵ هزار دالر مصرف شده است، ممکن است مصرف کلی آن تا ۸۰ هزار دالر برسد. در این میان حدود ۳۷۰۰ دالر را دوستانم که در امریکا است فرستاده اند، مابقی آن از خودم است.»
در عین حال، باشندگان محل می‌گویند که به دلیل نبود پل، مریضان عاجل اغلب قبل از رسیدن به شفاخانه جان می‌دهند، علاوه بر این، در زمان نبود پل با بسیاری از مشکلات زندگی دیگر نیز مواجه بودند.
آنها می‌گویند خوشحال هستند که بعد از ساخت این پل در هنگام وقوع سیل از این مشکلات نجات پیدا می‌کنند.
عبدالرحمن شاد، یکی از اهالی ولسوالی یحیی خیل می‌گوید:« اینجا مشکلات زیادی وجود داشت، وقتی باران می‌بارید، مردم اینطرف می‌ماندند، زنان مریض می شدند، بیماران اپندیکس اینجا می‌ماندند، مردم نمی‌توانستند ار اینجا عبور کنند و بیماران را به مرکز شرن انتقال دهند.»
پکتیکا که از جمله ولایات بزرگ و محروم کشور به شمار می‌رود، بیشتر ولسوالی‌های آن در فاصله‌ای دور از مرکز شرن قرار دارند و راه‌های منتهی به آن نیز خامه هستند، مردم نمی‌توانند به راحتی به مرکز برای برآورده کردن نیاز های خود رفت و آمد کنند.
