نشست علمای اهل تشیع که تحت عنوان (نقش علما در حیات معنوی مسلمانان) تشکیل شده بود در آن خواست های خود را در رابطه با اصلاح جامعه، تربیت فکری جوانان و از بین بردن سنت های اضافی و نادرست در جامعه از حکومت سرپرست ابراز کردند.
برگزارکنندگان این نشست و علمای دین، هزینههای غیرضروری و تشریفات اضافی در مجالس عروسی را عامل اصلی فساد در جامعه میدانند و از مسوولین میخواهند در کنار اقدام عملی در این زمینه، مسوولیت خود را در فراهم سازی فرصت های شغلی برای جوانان نیز ادا سازند.
علی داد علیزاده، برگزارکننده این نشست میگوید:« در این راستا بزرگترین مسوولیت را حکومت دارد که جوانان را از بد راهی و تهدیداتی که با آن مواجه هستند بیرون بیاورد، برای دختران و پسران زمینه کار را فراهم کند تا آنها مشغول شوند و از تهدیدات محافظت شود. محمد (ص) میفرماید: خداوند افراد بیکار را دوست ندارد.»
در عین حال مسوولین در کنار اصلاح فکری در جامعه، بر رعایت حجاب نیز تاکید دارند و میگویند اینگونه زنان میتواند جلوی فساد در جامعه را بگیرد.
امین الله زاهد، آمر حوزه ۱۸ امربالمعروف و نهی از منکر میگوید:« مثلی که در گذشته زنان مردم بیرون میرفتند و مانند مردان رفتار میکردند، مو و دیگر زیب و زینت شان نمایان بود، مانند مردان بیرون میرفتند و کار میکردند؛ پس ما باید آنگونه نکنیم. الله میفرماید بدون عذر شرعی از خانه بیرون نشوید و در خانه بنشینید. اگر کسی عذری برای بیرون رفتن دارد برای آن عذر تان بیرون شوید، آن هم باید با حجاب بیرون شوید.»
اما برخی دیگر از علمای دین از شهروندان میخواهند که به شدت از حکومت سرپرست حمایت کنند و اجازه اجرای فرهنگ بیگانه را ندهند.
برخی از زنان میگویند که جهان مدعی نقض حقوق زنان در افغانستان است، اما آنها از زنان به عنوان ابزار استفاده میکنند.
عالمی زاده، یک تن از عالمان دین میگوید:« بیایید به جهان غرب برویم جایی که برای حقوق زنان فریاد می زنند، حقوق زنان را معرفی میکنند؛ اما در عین حال زن را وسیله آسایش جنسی یا مال برای بازار خود میداند، اما اسلام شخصیت و معرفت زن را ۱۴ قرن پیش در قرآن به زنان ارائه کرده است.»
استاد کاظم، عالم دینی میگوید:« امریکا، ناتو و غرب همه به افغانستان آمدند تا فرهنگ غربی را در این کشور ایجاد کنند؛ اما نتوانستند، چون ذهن و اندیشه مردم در همه امور دینی تمجید شده بود، لذا نمیخواستند از دین خود بگذرند.»
در این دیدار تاکید سایر علمای دین بر وحدت اقوام در افغانستان بود و از حکومت سرپرست خواستند تا بدون هر نوع تبعیض برای پیشرفت کشور در همه زمینه ها تلاش کند.