علاوه بر نگرانی نهادهای بین المللی در مورد وضعیت بد اقتصادی افغانستان، فدراسیون جهانی صلیب سرخ نیز از این وضعیت ابراز نگرانی کرده است.
این فدراسیون در بیانی گفته است که زمان و بودجه فعالیت های آن در افغانستان رو به اتمام است و بدون ایجاد استراتیژی جدید برای تداوم کمک های بشری و پیدا کردن علل بحران، حل دائمی مشکلات ناممکن است.
این فدراسیون افزوده:« این فدراسیون و جمعیت هلال احمر افغانستان خواستار اصلاح استراتیژیک فوری در پالیسی کمک های بشری با افغانستان هستند. باید تمرکز زیادی روی ادارات داخلی افغانستان مانند جمعیت هلال احمر افغانستان باشد که در آنجا نقش دایمی دارد و همچنین با توجه به دسترسی محدود مردم به آموزش و کار باید روی جوانان، آموزش های مسلکی و حرفه ای تمرکز شود که باعث تقویت اعتماد و امید در مردم می‌شود.»
عبدالجبار سافی، رئیس اتحادیه صنعت‌کاران می‌گوید:« همه سازمان های بین المللی به شمول صلیب باید در این زمینه همکاری کنند، چه در حوزه اقتصادی، چه در حوزه آموزشی و چه در حوزه آموزشی و یا حوزه های دیگر، در هر زمینهٔ که باشد آنها نیز مسوولیت دارند و تنها صحبت های نکنند که نگرانی مردم افغانستان را افزایش دهد، باید کمک و همکاری کنند و در کنار آن امارت اسلامی نیز باید مسوولیت خود را ادا کند.»
فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ می‌گوید که پس از روی کار آمدن حکومت سرپرست در افغانستان، کمک‌های بشری بین‌المللی به این کشور کاهش یافته و در کنار بسیاری از زنان، مردان شاغل هم در ادارات دولتی شغل خود را از دست داده‌اند، این موردی است که حکومت سرپرست آن را نمی‌پذیرد.
از سوی دیگر، مقامات امارت اسلامی در نشستی جداگانه با مقامات فدراسیون جهانی صلیب سرخ در مورد فعالیت های امدادگران برای مهار کردن وضعیت بشری در افغانستان گفتگو کردند و دو طرف بر افزایش کمک های بشری و تطبیق پروژه های انکشافی تاکید کردند.
سهیل شاهین، رئیس دفتر سیاسی امارت اسلامی در قطر می‌گوید:« در دیداری که با رئیس هیات فدراسیون صلیب سرخ و هلال احمر در افغانستان داشتم، در مورد افزایش کمک های شان در بخش صحی در افغانستان، به ویژه برای کودکانی که بیماری قلبی دارند و نیاز به جراحی دارند، صحبت کردیم. همچنین گفته شد که کمک های بشری نباید به ملاحظات سیاسی گره بخورد، بلکه باید با توجه به نیاز انجام شود.»
کارشناسان امور اقتصادی سرمایه گذاری در بخش های مختلف را برای رفع فقر و ایجاد فرصت های شغلی مهم می‌دانند و می‌‌افزایند که حکومت سرپرست باید برای تحقق این هدف پلان معقول ایجاد کنند.
عبدالنصیر رشتیا، کارشناس اقتصادی می‌گوید:« امیدواریم کشورهای جهان و کشورهای کمک کننده در این زمینه به افغانستان کمک های اقتصادی کرده و پروژه های اقتصادی و انکشافی را برای حل مشکلات ناداری و بیکاری راه اندازی کنند.»
همزمان، برنامه جهانی غذا از تعلیق بسیاری از برنامه های کمک رسانی خود در افغانستان به دلیل کمبود بودجه خبر داده است.
عبداللطیف نظری، معین مسلکی وزارت اقتصاد با توجه به این مورد می‌گوید که برای کاهش فقر، تمرکز دولت بر سرمایه گذاری در پروژه های انکشافی و حمایت از تولیدات داخلی است.
نظری می‌افزاید:« امارت اسلامی برنامه های خاص را برای ریشه کنی فقر در بخش ملی و بین المللی دارد. در بخش داخلی یا ملی، پروژه تامین زمین کار و پروژه های بزرگ اقتصادی را در نظر داریم تا مردم بتوانند کار پیدا کنند و در بخش بین المللی نیز در تلاش جلب و جذب کمک های بشری و توسعه ای از جامعه جهانی هستیم تا از این طریق بتوانیم فقر را از افغانستان ریشه کن کنیم.»
بر اساس آمار اداره هماهنگی کمک های بشری سازمان ملل، ۲۸.۳ میلیون تن در افغانستان به کمک های بشری نیاز دارند که از این تعداد ۶ میلیون تن با گرسنگی شدید مواجه هستند.
