۱۵ اکتوبر که به نام زنان روستایی نامگذاری شده است، همه ساله در بسیاری از کشورهای جهان از سوی نهاد های تجلیل می‌شود که در زمینهٔ حقوق زنان فعالیت می‌کنند، اما این روز در افغانستان تنها یاد آوری می‌شود و بسیاری زنان از آن بی خبر هستند.
تصویر اصلی زندگی میلیون‌ها زن افغان این است که در روستاها بی‌سواد مانده اند، در برخی مناطق کار سنگین انجام می‌دهند، جنگ‌ها فرزندانشان را از آنها گرفته، آزادی شخصی ندارند، دسترسی به خدمات صحی محدود و یا حتی وجود ندارد.
فعالان حقوق زنان می‌گویند که در ۲۰ سال گذشته میلیون ها دالر هزینه شده است، اما همهٔ کار ها پروژه یی بوده است.
روح گل افغان، فعال حقوق زنان می‌گوید:« به روستاها و شهرهای افغانستان به ویژه زنان توجهی نشده است و زندگی زنان همواره در معرض تهدید است. فرهنگ و کلتور آنها که در زمین ها و باغ هایشان کار می‌کردند، حتی این امکانات نیز از آنها سلب شده است.»
در دو دهه گذشته پروژه های از سوی حکومت پیشین و سازمان ها و کشورها بین المللی برای بهبود زندگی زنان روستایی اجرا شده، اما مزایای آن بلندمدت نبوده و مشکلات زنان روستایی را رفع نکرده است.
محرومیت از تحصیل، دادن زنان به بد و عدم دسترسی به امکانات اولیه زندگی چالش های عمده ای است که اکثر زنان روستایی در افغانستان با آن روبرو هستند.
ثریا پیکان فعال حقوق زنان می‌گوید:« امید ما این است که حکومت سرپرست فعالیت زنان روستایی را در انکشاف و توسعه اقتصاد کشور نادیده نگیرد. زمینه فعالیت را برای آنها در روستاها فراهم کنند، مراکزی را برای زنان فعال کنند که آنها بتوانند به راحتی فعالیت و کار خود را انجام دهند. فاصله بین روستا و شهر و بین زنان شهری و روستایی باید از بین برود و به تدریج از مشاغل ساده به فعالیت های ععصری و تخنیکی برسند و به جامعه خود خدمت کنند.»
برخی از زنان از حکومت سرپرست می‌خواهند که به زندگی زنان روستایی توجه کنند تا بتوانند نقش فعالی در توسعه کشاورزی، صنعت و اقتصادی کشور داشته باشند.
آنها انتقاد می‌کنند که از روز زن به صورت نمایشی تجلیل نشود و باید کارهای اساسی برای زنان انجام شود.
